Rodzaj: imię żeńskie
Wartość numerologiczna: 11 [wibracja liczby]
Pochodzenie:
Imię biblijne z hebrajskiego hawwa ?dająca życie, matka ("i nazwał Adam żonę swą imieniem Ewa, bo jest matką wszystkich żyjących", Rozdz. 3,20). W Septuagincie pisane jest to imię jako Eua, skąd przejęte zostało do łaciny jako Eva. Imię pierwszej kobiety etymologicznie łączą też czasem z arabskim słowem hayya ?wąż, ale teoria ta nie ma wielu zwolenników. Imiona pierwszych rodziców są w Polsce bardzo popularne. Imię Ewa poświadczone jest w źródłach od r. 1249 w formie Ewa i od r. 1398 także w postaci Jewa. Formy spieszczone to Ewusia, Ewunia.
Znaczenie i charakterystyka imienia:
Ewa to osoba mądra o wzniosłych ideach. Jest samodzielna w myśleniu i działaniu. Chętnie pomaga innym. Jest odpowiedzialna, rozsądna. Nigdy nie narzuca się innym. Jeśli coś jej się nie podoba, potrafi być mało sympatyczna. Dzięki inteligencji stać ją na osiągnięcie znacznych sukcesów. Dużą wagę przywiązuje do miłości.
Patron: EWA, MATKA WSZYSTKICH ŻYJˇCYCH Znamy ją z biblijnego opowiadania o stworzeniu i upadku pierwszych ludzi. To, co pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju mówią o niej, ma najściślejszy związek z prawdami dogmatycznymi o doniosłym znaczeniu. Najpierw prawda o tożsamości natury ludzkiej mężczyzny i niewiasty. Tożsamość tę wyraża obrazowo opowiadanie o stworzeniu jej z kości i ciała Adama. Między nią a mężczyzną powstaje związek jeszcze ściślejszy niż więzy krwi o znaczeniu tak wielkim, że będzie się nań powoływał sam Zbawiciel. Związek ten jest zarazem tak silny, że Ewa zwiedziona pokusą potrafi skutecznie oddziaływać na wolę męża, ale wówczas staje mu się poddaną i w boleściach rodzi swe dzieci. Ta rodzicielska funkcja sprawia jednak, że pozyskuje bezpośrednie odniesienie do Boga. Ten też trud rodzenia okupuje w pewnej mierze i osłania fakt jej uwiedzenia. Zresztą z jej potomstwa zrodzi się nowy Adam ? Chrystus. Ewę, matkę wszystkich żyjących, Biblia stawia wtedy na jakimś wyjątkowo wysokim piedestale. W ujęciu natchnionego pisarza ona i Adam są nie tylko pierwszymi ludźmi, ale także praobrazem gatunku ludzkiego, wedle którego urobieni i ukształtowani zostaną wszyscy ich potomkowie. Natomiast w historii zbawienia Ewa staje się obrazem i figurą, przeciwstawioną Maryi, która zdepcze nieprzyjaciela rodu ludzkiego: Mors per Evam, vita per Mariam (¦mierć przez Ewę, życie przez Marię). Rozwinie tę myśl wielu ojców Kościoła. Maria usunie poniekąd w cień to, co w Ewie pozytywne. Inni znów, rozwijając ideę, która pojawia się pod piórem św. Pawła, będą w Ewie dopatrywać się przede wszystkim figury Kościoła. Będą w rozmaity sposób uwypuklali przeciwstawienia, ale często także podobieństwa, to zwłaszcza, że Kościół-Oblubienica Chrystusa zrodził się u Jego boku tak, jak Ewa z boku Adama. Przy rozwijaniu tych i tym podobnych paralelizmów, na zainteresowanie się losem wiecznym pierwszej niewiasty w teologii i kaznodziejstwie miejsca już prawie nie było. Jednak z powodów teologicznych zbawienie Ewy niemal powszechnie przyjęto, a nawet ? zwłaszcza na Wschodzie ? zrównano ją we wspomnieniach kościelnych ze świętymi doby chrześcijańskiej.
Przysłowie: "Diabeł Ewę po włosku zwodził, Ewa Adama po czesku, Bóg ich po niemiecku gromił, anioł zaś po węgiersku z raju wygnał"
Kolor: granatowy
Kamień: agat
|
|
