Rodzaj: imię żeńskie

Wartość numerologiczna: 8 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jako osobowe imię własne pierwotnie nie było używane. Leżąca w Azji Mniejszej kraina Lydia lub Lidia (z gr. Lydia) z głównym miastem Sardes dała u Greków podstawę do nazwy ludu Lydós i pochodnego przymiotnika Lydios ? "lidyjski", rodzaj żeński Lydia ? "lidyjska", który mógł się stać nazwą osoby stamtąd pochodzącej. Oczywiście takie przezwiska dawano głównie niewolnikom, którzy w wypadku otrzymania wolności mogli to określenie zatrzymać jako nomem proprium (imię własne). Od Greków wspomniany przymiotnik przejęli Rzymianie w termie Lydius, Lydia, jednakże nie umiemy wskazać, od kiedy on funkcjonuje jako imię własne. W Polsce dawniej w ogóle nie znane, w czasach nowszych imię to bywa nierzadko używane zarówno w formie podstawowej, ale tylko żeńskie ? Lidia, jak i w licznych zdrobnieniach: Lidka, Lideczka, Lidusia, Lidzia itp.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Kobieta o imieniu Lidia jest uzdolniona artystycznie, często ma talent do komponowania muzyki. Bardzo pracowita, stale zajęta twórczością. Lubi wygody, ekstrawagancję i wyszukane towarzystwo. Pragnie być podziwiana przez innych. Jest filantropką, jednak może też być bardzo skąpa. Nie spieszy się do założenia rodziny, jednak, gdy już wyjdzie za mąż, jest wierną żoną. Ma mało dzieci, troszczy się o dom.

Patron: ¦WIĘTA LIDIA W martyrologium spotykamy tylko jedną świętą o tym imieniu. Pochodziła pewnie z Lidii i była chyba wyzwolenicą. Jej zawód harmonizujący z tym, co o rzemiośle Tiatyry mówi historia i archeologia, każe dalej przypuszczać, że była osobą majętną. Purpura, którą sprzedawała, była przecież towarem luksusowym. Gdy Paweł przybył do Filippi, była już "bojącą się" albo "czcicielką Boga", tzn. poganką skłaniającą się ku monoteizmowi izraelskiemu. Ale oddajmy głos św. Łukaszowi: "Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła", a następnie dała się ochrzcić. Wówczas to zwróciła się do apostoła i jego towarzyszy: "Jeśli uważacie mnie za wierną Panu ? powiedziała ? to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim. I wymogła to na nich". Domem kierowała widocznie sama, co czyniła sprężyście i z energią. Wobec tej postawy apostołowie zamiłowani w ubóstwie, musieli ustąpić i zamieszkać po pańsku. Zapewne wspomnienie tej gościnności i wielkoduszności towarzyszyło Pawłowi, gdy później wspominał te zalety, zwracając się do Koryntian i samych Filipian. W przesyłkach pieniężnych, za które wówczas okazuje wdzięczność, duży udział miała, być może, Lidia. Później nic już o niej nie słyszymy. Na próżno szukać by także jakichkolwiek śladów czci oddawanej jej w starożytności chrześcijańskiej. Do martyrologium wprowadził ją dopiero Baroniusz (1584) i umieścił dowolnie w dniu 3 sierpnia.

Kolor: niebieski

Kamień: nefryt