Rodzaj: imię żeńskie
Wartość numerologiczna: 4 [wibracja liczby]
Pochodzenie:
Imię pochodzi od przydomka Marii z Magdali. Nazwa Magdala jest pochodzenia aramejskiego; odpowiada hebrajskiej nazwie Migdal ? wieża ryb. W Polsce imię znane od czasów średniowiecznych w formach: Magdalena (1265), Magdalana (1391), Magdalina (1448), Madlena, Magdalenka, Macha (forma Macha też skrót od Małgorzata). Dawniej imię to dość często nadawano nieślubnym córkom. Od imienia z3 pochodzą nazwiska Madalański, Madaleński, Magdziarz. Forma zdrobniała to: Magda, Magdusia, Madzia. Wśród świętych noszących to imię wyróżniają się dwie: Maria z Magdali oraz Maria Magdalena de Pazzi.
Znaczenie i charakterystyka imienia:
Magdalena to skrupulatna kobieta, o analitycznym umyśle. Ma skłonności do narzucania swojej woli i kierowania zespołem ludzi. Pomimo tego jest raczej dyplomatką, przez co jedna sobie przyjaciół. Uwielbia spokój, przyrodę i przyjemną, lekką muzykę. Lubi dbać o swój wygląd, ceni staranny makijaż i drogi ubiór. Jako matka i żona jest wzorem, dba o edukację dzieci i kocha domowe ciepło. Bywa zazdrośnicą.
Patron: MARIA MAGDALENA (Z MAGD ALI) Jest postacią ewangeliczną, utożsamianą przez wieki z bezimienną grzesznicą z uczty u faryzeusza Szymona oraz Marią z Betanii, siostrą Łazarza i Marty. Pozostaje nam więc Maria Magdalena jedynie jedną z tych ewangelicznych niewiast, które wspomina przeważnie św. Łukasz. Chrystus wyswobodził je z więzów szatańskich, przy czym opętanie Magdaleny było szczególnie duże: żeby je uwypuklić, ewangelista mówi, że Chrystus wypędził z niej siedmiu czartów. Bynajmniej nie chce przez to powiedzieć, że była niewiastą złych obyczajów. Wyrażenie to stanowi raczej podstawę do zrozumienia, dlaczego to ona wyróżniła się spośród uzdrowionych niewiast, które towarzyszyły odtąd Chrystusowi w jego wędrówkach. Doznała łaski szczególnej. Szczególnym było także jej przywiązanie do Chrystusa, prawdziwa miłość wdzięczności. Ta miłość sprawiła, że poszła za Chrystusem z Galilei do Judei. Zawiodła ją potem na Golgotę. Wreszcie w niedzielny poranek kazała jej bardzo wcześnie pobiec do grobu z wonnościami. Grób już wtedy był pusty, ale tuż obok spotkała nieznajomego, którego wzięła za ogrodnika. Jakby przekonana o tym, że wszyscy żyją takimi samymi uczuciami co ona, pyta nieznajomego o Pana i wtedy dopiero rozpoznaj w nim swego ukochanego Mistrza. Wyrywa się jej wówczas z serca słowo, które mieści w sobie wszystko: Rabbuni? Ale zmartwychwstały Pan nie pozwala jej zatopić się w ekstatycznym upojeniu. Powierza jej posłanie do apostołów. Nie znamy, niestety, dalszych jej losów. Pisarze Wschodu podają, że udała się ze św. Janem do Efezu i tam zmarła. Pisarze Zachodu każą jej lądować na Lazurowym Wybrzeżu wraz z Łazarzem i Martą z Bretanii. Pod jednym względem są zgodni, wspominają ją dnia 22 lipca.
Przysłowie: "Gospodyni Magda, co ty będziesz jadła?Groch się nie urodził, kapusta przepadła"
Kolor: błękitny
Kamień: szafir
|
|
