Rodzaj: imię żeńskie

Wartość numerologiczna: 8 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to przejęte ze Skandynawii do języków wschodniosłowiańskicn imię Helga (dosł. zdrowa, szczęśliwa). Pochodzi od starogermańskiego hails (por. niem. heil, heilig) ?zdrowy, szczęśliwy.Imię Olga pojawia się w dokumentach średniowiecznych w formach: Olga, Holga, Alga. Dziś imię to jest w Polsce rzadko używane.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Olga posiada niesamowitą intuicję i znakomicie zna naturę ludzką. Bardzo lubi zdobywać wiedzę, ceni biologię oraz przyrodę. Lubi być przywódcą w swoim środowisku, nie znosi, gdy to jej się rozkazuje. Jest zaradna w domu, w rodzinie przykładna. Jako żona może być wzorem dla innych kobiet, jako matka z kolei może radzić innym w wychowywaniu dzieci. Lubi dobrą i obfitą kuchnię. Oszczędnie gospodaruje pieniędzmi.

Patron: ¦WIĘTA OLGA która jako jedyna wprowadziła to imię do wykazów hagiograficznych, była żoną Igora, księcia ruskiego. Później nazywano ją Olgą Mądrą, co było może nawiązaniem do skandynawskiego brzmienia jej imienia Helga. Z braku źródeł wiemy o niej niewiele. Cały zresztą okres historii, na który przypada jej życie i działalność, jest okresem licznych przemian i krzyżujących się wpływów.Skąd pochodziła? Jedni sądzą, że ze Skandynawii, inni, że z Bułgarii, ale swą hipotezę opierają na piętnastowiecznej wzmiance o Pleskowie (Pskowie?), który gotowi utożsamić z Pliską. Niepewna jest też data jej ślubu z Igorem (903). Przyjmuje się natomiast ogólnie, że w r. 945 owodowiała i wówczas objęła za syna, ¦wiatosława, rządy regencyjne. Jako regentka okazała wiele energii i przemyślności, a nawet bezwzględności. Kronikarze przypisują jej surowe pacyfikacje. Miała także talent administracyjny (utworzenie pagastów), albo raczej zmysł państwowo-handlowy. Chrzest przyjęła prawdopodobnie w 955 roku. W dwa lata później złożyła wizytę w Konstantynopolu, przy czym towarzyszył jej już pop, Grzegorz. Potem nawiązała kontakty z Ottonem I (959), którego prosiła o przysłanie biskupa i księży. Niestety, misja Adalberta, mnicha z Trewiru, konsekrowanego na biskupa misyjnego, spełzła niemal na niczym. W każdym razie w jej otoczeniu chrześcijaństwo krzewiło się i dojrzewało dość intensywnie, toteż metropolita Hilarion, wygłaszając pochwałę pierwszego chrześcijańskiego władcy, Włodzimierza, miał rację, chwaląc zarazem jego babkę, która dla aktu Włodzimierza stworzyła odpowiednią atmosferę i podstawę. Regencja Olgi zakończyła się między r. 960 a 964. Zmarła zaś w roku 969. Wspomina się ją w dniu 11 lipca.

Kolor: pomarańczowy

Kamień: bursztyn