Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 1 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to imię pochodzenia germańskiego. Składa się z członu ferd-(fried- pokój) i -nand (goc. nanthjan) ?ośmielić się. U Wizygotów występowało imię Fridusmandhs (goc. frithus ?twierdza, mur). Imię Ferdynand było częste w rodzinach królewskich Hiszpanii i Portugalii, np. nosił je Ferdynand Niezłomny, który w roku 1402-1403 przebywał w niewoli u Maurów. Stał się on bohaterem dramatu Calderona de la Barca "Książę niezłomny", przełożonego na język polski przez Juliusza Słowackiego. We Francji i Hiszpanii imię to występuje też w postaci Fernando. Od niego pochodzi nazwisko Fernandez. W Niemczech i Anglii używa się formuły skróconej Ferdie (por. śląskie Ferdyn). W Polsce jest to imię rzadkie, choć występowało w zaborze austriackim i pruskim (imię cesarskie i arcyksiążęce).

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Ferdynand to osoba mająca naturę twórczą, jest wrażliwy i kulturalny. Ferdynand jest człowiekiem z dużym poczuciem humoru. Potrafi być świetnym doradcą, a wszystkie spory próbuje rozwiązywać poprzez dyplomatyczne rozmowy. Bardzo zależy mu na wykształceniu, a także dobrym wychowaniu. Ferdynand ceni rodzinę oraz dom, jest oddany swoim bliskim. Jest osobą nieoszczędną, lubiącą wygody oraz władzę.

Patron: FERDYNAND III, KRÓL KASTYLII I LEONU Urodził się w 1198 r. jako syn Alfonsa IX i Berengarii Kastylijskiej. Ta ostatnia była siostrą Blanki Kastylijskiej, królowej Francji, toteż Ferdynand był ciotecznym bratem św. Ludwika. Mimo takiego pokrewieństwa nad młodością Ferdynanda zawisł ponury cień. Z uwagi na pokrewieństwo między rodzicami( tzw. trzeciego stopnia) papież Innocenty III nie uznał ich małżeństwa i Berengaria zmuszona była usunąć się do Kastylii. Kiedy jednak w 1271 roku została królową tego kraju, udało się jej uzyskać legitymizację syna, a wówczas niezwłocznie zrezygnowała na jego rzecz z tronu. Ferdynand tego samego roku został ukoronowany w Valladolid i objął rządy w Kastylii, wspierany radami mądrej matki. W dwa lata później ożenił się z Beatryczą Szwabską, która urodziła mu potem dziesięcioro dzieci. W 1230 r. zmarł jego ojciec, pozostawiając dziedzictwo nie jemu, ale iwom córkom z drugiego małżeństwa. Dzięki zrozumieniu i zręczności swej matki oraz Teresy Portugalskiej, matki infantek, m także przy poparciu hierarchii i papiestwa, Ferdynand zdołał jednak pozyskać teraz tron dla Leonu. Cele Ferdynanda były dalekowzroczne: chciał złamać potęgę islamu i przenosząc walką za teren Afryki, pragnął go oddalić daleko od granic Hiszpanii. Dzięki zwycięstwom pozyskał sobie tytuł zdobywcy Andaluzji. Ferdynand troszczył się równocześnie o odnowienie życia religijnego. Dawne stolice biskupie , kolegiaty, kapituły, nawet parafie, dzięki ofiarności króla odzyskały swój splendor i zaczynały tętnić nowym życiem. Wszystko to znalazło uznanie w oczach Rzymu, toteż Ferdynand obdarzony został przez papiestwo cennymi przywilejami. Tymczasem wyzwalanie kraju posuwało się dalej. W 1248 roku król Maurów złożył mu hołd w Grenadzie, a w roku następnym Ferdynand zajął Kadyks. Gotował się już do uderzenia na Maroko, ale wodna puchlina powaliła go na łoże boleści. Zmarł 30 maja 1252 roku. Nie pozostawiłby po sobie tak rozszerzonego dziedzictwa, gdyby nie jego niepospolity talent polityka i organizatora.

Kolor: zielony

Kamień: szmaragd