Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 1 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Imię to pochodzi z języka greckiego od słów: hierós ?święty, poświęcony bóstwu i ónyma (ónoma) ?imię. Całość znaczy: święte imię. Zawiera ono więc sens mistyczny, życzenie, by człowiek, który je nosi, był święty. W Polsce imię znane jest w średniowieczu, szerzej w XVI w. Po dostosowaniu do fonetyki polskiej przyjęło formę Jarosz. Do dziś utrzymało się w tej formie w nazwiskach. Imię Hieronim nosił zasłużony dla rozwoju drukarstwa w Polsce Hieronim Wietor. Dziś występuje rzadko. Formą skróconą i spieszczeniem jest Hirek. Od imienia Hieronim pochodzą nazwiska: Jarosz, Jaroszek, Jaroszewicz, Jaroszewski, Jaroszyński.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Hieronim jest panem sytuacji, swojego życia, a także życia swojej rodziny. Jest to mężczyzna kulturalny i inteligentny, ale jednocześnie uparty, apodyktyczny, a nawet wyrafinowany. Jest bardzo pewien siebie, niezależny, przedsiębiorczy. Każdy swój plan przeprowadza bardzo dokładnie. Jest człowiekiem pracowitym, stale zajęty, dużo czyta, studiuje. Jego życie stale przelata się, raz odnosi sukcesy i wzloty, a raz klęski i porażki.

Patron: HIERONIM, DOKTOR KO¦CIOŁA (JEGO PEŁNE IMIĘ ? EUZEBIUSZ HIERONIM) Urodził się około r. 345 w Strydonie, mieście położonym na pograniczu Dalmacji i starożytnej Parmonii (na terenie dzisiejszej Istrii), które jeszcze za jego życia zniszczone zostało przez Gotów. Kształcił się w Rzymie pod kierunkiem mistrzów łacińskiej prozy i poezji. Niemały wpływ wywarł nań sławny ówczesny gramatyk Donat, od którego w pewnym sensie przejął metodę swej późniejszej egzegezy, tzn. skłonność do komentowania każdego wiersza z osobna, bez zbytniej troski o kontekst. W Rzymie też przyjął chrzest, prawdopodobnie z rąk papieża Liberiusza (352-366). Na życzenie rodziny udał się następnie do Trewiru, gdzie miał rozpocząć karierę urzędniczą. Zwiedziwszy Galię, zatrzymał się potem na kilka lat w Akwilei, gdzie gorliwemu klerowi przewodniczył biskup tego miasta, późniejszy św. Chromacjusz. Wyruszył następnie poprzez Azję Mniejszą do Ziemi ¦więtej, ale trudy podróży zmusiły go do zatrzymania się w Antiochii (377), w drodze powrotnej do Europy zatrzymał się w Konstantynopolu, gdzie przebywał w latach 379 ? 382. Po wielu wędrówkach osiedlił się w Betlejem (386). Przez cały czas aktywny w swoim działaniu. Osamotniony i spracowany zmarł w 419 lub 420 roku. Wspomina się go 30 września.

Kolor: biały

Kamień: perła