Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 11 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to imię pochodzenia germańskiego. Złożone jest z członu hugu- rozum i -bert (berth, beraht) ?sławny. Całość tłumaczy się ?sławny rozum. W Polsce imię to jest znane, choć niezbyt często używane (W "Panu Tadeuszu" przed polowaniem odbywa się nabożeństwo w kaplicy św. Huberta). Poświadczone jest w roku 1265 i 1476 (w tym roku jako Hubert). Dziś imię to częściej wysteruje na ¦ląsku.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Osoba o imieniu Hubert stale dąży do zdobycia wiedzy, dużo uczy się życia i kształtuje swój charakter. Jest on bystry, odważny, nie zraża się w razie niepowodzenia. Postępuje etycznie i zgodnie z logiką. Ma świetną pamięć, poczucie humoru. Jest pracowity, dzięki czemu zdobywa majątek i prowadzi wygodne życie. Dba o swoją rodzinę, aby zapewnić jej dobry byt i edukację dzieci. Jest bardzo dobrym mężem i wspaniałym ojcem.

Patron: HUBERT, BISKUP TONGERN-MAASTRICHT I LEODIUM Urodził się około 655 roku. Wedle późnych opowiadań hagiograficznych przed objęciem biskupstwa był żonaty i miał syna, Floryberta, który po nim objął stolicę w Leodium (Li?ge). Sam był początkowo misjonarzem w południowej Brabancji i Ardenach. Na stolicy biskupiej w Maastricht zasiadł około r. 704. W r. 717 lub następnym przeniósł ją razem z relikwiami św.berta do Leodium. Przed swą śmiercią miał wygłosić wzruszającą mowę, w której ? utrudzony już i słaby ? prosił swoje owieczki, by żyjąc dobrze, pomogły swojemu pasterzowi zasnąć w pokoju. Zmarł 30 maja 727 r., ale święto jego tradycyjnie obchodzono 3 listopada. Pochowany został w Leodium, którego został patronem; cząstkę relikwii przeniesiono jednak do Andage (Andagium), nazywanego potem St. Hubert. Kult rozszerzył się w krajach sąsiednich, a w XI wieku wchłonął w siebie legendę o św. Eustachym; Hubert wedle niej miał się nawrócić w czasie polowania, gdy zobaczył jelenia z jaśniejącym krzyżem.

Kolor: biały

Kamień: diament