Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 8 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to hebrajskie imię złożone z Jo (skrót z Jeho, Jahwe ?Bóg) i z czasownika jasaf ?przydać. Joseph lub Jehoseph znaczy "niech pomnoży", domyślnie "Bóg dobra" albo "niech przyda Pan (drugiego syna)". Należy ono do grupy imion teoforycznych (zawiera element Jeho ?Bóg). W Polsce jest to bardzo popularne imię męskie. Występuje od średniowiecza w formach: Jozef, Józef, Jożep, Ożep, Hosyp, Jesyp, Josyf, Josyp. Od imienia męskiego utworzono też żeńskie Józefa, Józefina, występujące też w formach: Ziutka, Ziuta. Imię Józef obok formy urzędowej ma dziś spieszczenia: Józek, Ziutek, a gdzieniegdzie na wsiach też Józwa, na ¦ląsku Zeflik. Bibliotheca Sanctorum wymienia ponad dwudziestu pięciu świętych tego imienia. Jednak w całym Kościele i wśród wiernych największej czci doznaje św. Józef, Oblubieniec NMP.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Osoba obdarzona tym imieniem ma twórczy charakter, znakomitą intuicję i dobrze zna psychikę ludzką, dlatego łatwo nawiązuje współpracę. Kulturalny, inteligentny, mądry, posiada wielkie ideały i starannie je realizuje. Jego żona jest jego partnerem, ale także przyjacielem. Dzieci wychowuje twardo, dba by były religijne i dobrze wykształcone. Lubi zwracać na siebie uwagę kobiet. Józef jest człowiekiem łagodnym, bardzo sumienny w pracy. Lubi ładny ubiór, pragnie imponować innym swoją piękną mową i kulturą osobistą.

Patron: JÓZEF, OBLUBIENIEC NAJ¦WIĘTSZEJ MARII PANNY Pochodził z królewskiego rodu Dawida. Majątku nie odziedziczył, na życie zarabiał własnymi rękami, pracował jako cieśla, stolarz. Zaręczony z Marią stanął wkrótce przed tajemnicą cudownego poczęcia. Domyślając się w nim działania Bożego, albo ? jak chcą inni ? nie wiedząc, co czynić wobec przekonania o niewinności Marii, postanowił usunąć się dyskretnie, tzn. bez uciekania się do interwencji sądu lub przez zwykłe wręczenie listu rozwodowego. Wprowadzony jednak przez anioła w tajemnicę, wziął Marie do siebie, a następnie nadał Dzieciątku imię Jezus. Udał się przedtem na spis ludności do Betlejem, gdzie właśnie nastąpiło rozwiązanie Marii. Po przedstawieniu Dziecięcia w świątyni uciekł z Nim i z Marią do Egiptu, a gdy tam dowiedział się o śmierci Heroda, wrócił do Nazaretu. Widzimy go jeszcze, jak z Marią i dwunastoletnim Jezusem odbywa paschalną pielgrzymkę do Jerozolimy i wraca do domu. Potem się już na kartach Ewangelii nie pojawia. Wolno sądzić, że wkrótce potem, w każdym razie przed rozpoczęciem publicznego nauczania Jezusa, zmarł. Apokryfy dorzucają do tej zwięzłej ewangelicznej biografii cały szereg szczegółów, trudno z nich jednak wyselekcjonować to, co mogłoby rzeczywiście stanowić echo jakiejś ciągłej historycznej tradycji. Mimo to one właśnie wpłynęły na pobożność ludową, zwłaszcza na Wschodzie, oraz na rozwój sztuki zajmującej się postacią domniemanego ojca i żywiciela ¦w. Rodziny. Od roku 1621 dzień 19 marca jest świętem obowiązującym, Pius XII (1955) ogłasza dzień 1 maja jego świętem i ustanawia go patronem robotników.

Przysłowie: "Józefowa cnota jaśniejsza od złota. Gdy na Józef bociek przybędzie, to już śniegu nie będzie"

Kolor: biały

Kamień: diament