Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 7 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to imię wywodzące się z łaciny z pierwotnego imienia Vincentius, utworzonego od imiesłowu czynnego vincens, -tis od czasownika vinco, -cere ?zwyciężać. Znaczeniowo byłoby to imię synonimiczne do imienia Victor. Forma żeńska brzmiała Vincentia. Imię Wincenty znane jest w Polsce od czasów średniowiecznych. Formą spieszczoną jest Wicek, Wicuś a także gwarowe Wincek. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Wincentowicz, Wiczkiewicz.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Wincenty to mężczyzna konserwatywny, stały, zaradny i dobrze zorganizowany. Zawsze dotrzymuje danego słowa. Jest człowiekiem bardzo spokojnym i ciężko wyprowadzić go z równowagi. Bywa przekorny, z żartem podchodzi do życia. Ma świetne poczucie humoru.

Patron: WINCENTY FERRERIUSZ (FERRER) Urodził się około r. 1350 w Walencji (Hiszpania). Był bratem Bonifacego, późniejszego generała kartuzów. Mając lat siedemnaście, wstąpił w rodzinnym mieście do dominikanów. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Walencji, Leridzie i Barcelonie. W r. 1375 sam zaczął nauczać filozofii. Potem trudnił się kaznodziejstwem i był przeorem. W r. 1385 został profesorem w szkole katedralnej w Walencji. Od r. 1392 Wincenty przebywał w Avinionie i był tam spowiednikiem antypapieża Benedykta. Na dziesięciolecie 1399 -1409 przypada jego pierwsza wędrówka misyjna, która uczyniła zeń największego kaznodzieję pokutnego średniowiecza. Zaczął od Katalonii. Potem odwiedził Marsylię. Następnie przemierzył Lazurowe Wybrzeże i Lombardię. Pod koniec przemawiał w Genewie, Lozannie i Fryburgu Szwajcarskim. W r. 1405 przebywał u Benedykta XIII w Savonie. Potem (1406-1407) działał w północnej Italii. W r. 1408 widzimy go w Montpellier, a w roku następnym znów w Barcelonie. Kiedy w Pizie wybrano trzeciego papieża, tym bardziej uwierzył w rychły koniec świata. Gdy jednak zrozumiał, że dobro Kościoła wymaga rezygnacji Benedykta XIII, użył całej swej siły perswazji, by go do tego skłonić. Nie osiągnąwszy swego zamierzenia, opuścił Avinion i udał się do Ferdynanda I, króla Aragonii, aby skłonić go do wypowiedzenia posłuszeństwa Benedyktowi. Potem sam (6 I 1415 r.) w katedrze w Perpignan obwieścił to w imieniu królów hiszpańskich. Następnego dnia opuścił na zawsze ojczyznę. Wyposażony w pełnomocnictwa przez nowego papieża Marcina V, udał się znów na kaznodziejską wędrówkę. Tym razem przemierzył Francję, dotarł do Normandii i Bretonii. Zmarł w Vannes 5 kwietnia 1419 roku. Tam też w katedrze został pochowany.

Przysłowie: "Na święty Wincenty nieraz mrozek cięty"

Kolor: biały

Kamień: krzemień