Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 5 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Imię dwuczłonowe pochodzenia północnogermańskiego (skandynawskiego). W pierwszym członie zawarty jest element era-(Ehre) ?zaszczyt. W drugim, częsty w piśmiennictwie germańskim element -rihhi ?panowanie, władza. Całość oznaczała króla, który zaszczytnie panuje. W piśmiennictwie imię to występuje również w formie Erarich. W języku hiszpańskim, a także włoskim bywa to imię (w formie Erico, Errico) utożsamiane z Henrykiem. Imię Eryk było częste w szwedzkiej rodzinie królewskiej. W Polsce imię to nosili książęta pomorscy. Najsławniejszą postacią o tym imieniu był patron Szwecji.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Mężczyzna, który nosi to imię jest trudny we współżyciu. Bywa szalony, zły, nerwowy, impulsywny. Potrafi być zarówno pobożny, jak i szczodry. Ze swoją ogromną siłą przebicia i dynamizmem jest w stanie osiągać duże sukcesy, a także narobić wiele zamieszania wokół swojej osoby. Na co dzień kieruje się względami praktycznymi. Bardzo zależy mu na aprobacie otoczenia. Pragnie miłości i dobrego klimatu w domu. Posiada prawdziwy dar przekonywania innych do swoich racji. Czasem ignoruje ludzi, czym niepotrzebnie zraża ich do siebie.

Patron: ERYK JEDVARDSSON Nie jest on postacią, o której wiedzielibyśmy zbyt wiele. Współczesnych o nim relacji nie posiadamy, a to, co podają nam późniejsze (XIII-XIV w.), nasycone jest elementem legendarnym. Był spokrewniony z królewskimi rodami Danii, Norwegii i Szwecji. Około roku 1158 rządził niewątpliwie w tej części Szwecji, która nosi dziś nazwę Westergoetland. Przypisuje mu się udział w wyprawie pogańskiej do Finlandii, dokąd wedle późniejszych przekazów miał towarzyszyć św. Henrykowi, biskupowi Uppsali. Miał tam założyć rzekomo wiele kościołów. Nowsi historycy skandynawscy utrzymują jednak, iż odpowiadałoby to tendencjom politycznym tych czasów, w których powstały legendy, ale nie przystaje do wydarzeń współczesnych Erykowi. Zginął on śmiercią gwałtowną w Starej Uppsali (Gamla Uppsala), która do końca XI w. była ośrodkiem religii pogańskiej w Szwecji. Utrzymuje się mniemanie, że śmierć nastąpiła w czasie walki z duńskim księciem Magnusem Henrikssonem. Już w średniowieczu dniem wyznaczonym na liturgiczne wspomnienie świętego był 18 maja.

Kolor: purpurowy

Kamień: aleksandryt