Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 7 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

To męskie imię greckie należy do bardzo starych imion dwuczłonowych. Greckie Philippos interpretuje się zwykle jako złożenie, w którego pierwszej części występuje temat przymiotnika philos ?przyjemny, miły, drogi, przyjaciel, miłośnik, a w drugiej rzeczownik hippos ?koń. Całość znaczy mniej więcej ?lubujący się w koniach, znający się na koniach (u Pindara przymiotnik philippos znaczy ?lubiący konie, konną jazdę). Złożenia z wyrazem philos były w języku greckim bardzo liczne (por. też z gr. philósophos). W świecie chrześcijańskim imię Filip należało do popularniejszych jako jedno z tzw. imion apostolskich. W Polsce imię to dobrze znane od średniowiecza w postaciach Filip i Pilip (głównie na Rusi Czerwonej), a zdrobnienia to Filek i Filipek. Znane przysłowie (wyrwać się jak Filip z konopi) pochodzi, jak się wydaje, dopiero z początku XVII wieku. Od tego imienia pochodzą m. in. nazwiska Filipowicz, Filipowiec, Filipowski. ¦więci o imieniu Filip tworzą gromadę liczącą około trzydziestu postaci. Są to przedstawiciele rozmaitych epok, podobnie zresztą jak święci noszący inne imiona apostolskie.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Filip jest człowiekiem o wrażliwej naturze, ma dużo energii, jest pomysłowy i przebiegły. Ma znakomity wpływ na swoje otoczenie, jednoczy ludzi i potrafi pogodzić tych, którzy są skłóceni. Filip to osoba szczera, sumienna, sprawiedliwa i szczodra. Ze względu na swoją hojność musi uważać, aby nie trwonić całego majątku na pomoc dla innych. Niestety łatwo go oszukać, dlatego powinien być ostrożny w prowadzeniu interesów z innymi ludźmi. Jest dobrym gospodarzem w domu i wzorowym mężem. Dla swoich dzieci jest wymagający, ale troskliwy, dba o ich przyszłość.

Patron: FILIP APOSTOŁ Pochodził z Betsajdy nad jeziorem Genezaret. Przyjaźnił się z Andrzejem, który tak jak on nosił imię greckie. Zrazu był uczniem Chrzciciela, powołany zaś przez Jezusa przyprowadził do niego Natanaela. Na liście apostołów zajmuje stale piąte miejsce. W trzech pierwszych ewangeliach poza tym nie pojawia się, natomiast u ¦w. Jana słyszymy trzykrotnie jego słowa. Patrząc na licznie zgromadzone rzesze, mówi z poczuciem realizmu: "Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać". Na krótko przed męką razem z przyjacielem Andrzejem pośredniczy w sprawie Greków, którzy chcieli ujrzeć Jezusa. W czasie mowy pożegnalnej w wieczerniku przejęty, ale zagubiony w treści głębokich słów Chrystusa, odzywa się z ujmującą szczerością: "Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy". O jego dalszych losach wiemy niewiele. Euzebiusz zachował nam w swej Historii kościelnej fragmentaryczną wzmiankę Polikratesa o tym, że zmarł ? podobnie jak dwie jego córki ? w Hierapolis. Te i inne fragmentaryczne wiadomości (Papiasza, Klemensa Aleksandryjskiego, Proklosa) trudno zharmonizować, zresztą niektóre odnoszą się raczej do diakona Filipa, znanego z Dziejów Apostolskich. Filip apostoł uchodzi za patrona pilśniarzy i czapników. W ikonografii występuje z krzyżem, pastorałem, nieraz ze zwojem. Legendarne dzieje apostoła zawdzięczamy apokryficznej Ewangelii, Dziejom Filipa i in. Grecy czczą apostoła 14 maja, natomiast na Zachodzie wspominany razem z Jakubem (do r. 1955) 1 maja, obecnie zaś obchodzi się ich święto 3 maja. W Polsce święto apostołów przesunięto na dzień 6 maja.

Przysłowie: "Lepiej było panie Filipie siedzieć sobie w Lipie"

Kolor: brązowy

Kamień: agat