Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 2 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to imię wywodzące się z łac. cognomen Albinus, bardzo dobrze poświadczone już od V wieku przed Chrystusem, zarówno jako imię męskie, jak i żeńskie (Albina). Łac. Albinus utworzony został przy pomocy przyrostka -inus, tworzącego cognomina od nazw rodowych rodziców. Jako przydomek wyraz ten służył do oznaczania człowieka o jasnych włosach, oczach lub rzucającej się w oczy jasnej cerze (albus ?biały), W Polsce Albina spotykamy pod koniec XIV wieku (1387 r.), później jest to imię rzadkie. Również rzadko używane było odpowiednie imię żeńskie ? Albina. ¦więci, którzy pod tym imieniem pojawiają się na kartach historii kościelnej, są dość liczni. Otwiera ten poczet męczennik z Lyonu z r. 177. Inni są przedstawicielami średniowiecznej epoki i w większości biskupami.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Osoba o tym imieniu jest zaradna, postępuje sprawiedliwie. Bierze w pełni odpowiedzialność za swoje czyny. Albin jest świetnym organizatorem, pewnym siebie, zdecydowanym na wszystko. Ma ogromną wiedzę i wybitną inteligencję. Jako ojciec jest dobry, a jako mąż przeciętny

Patron: ALBIN (AUBIN), BISKUP ANGERS Urodził się w roku 469 w okolicach Vannes, we Francji. Wcześnie wstąpił do klasztoru, który trudno dziś zidentyfikować. Przez 25 lat był opatem. W roku 529 powołany został na stolicę biskupią w Angers. Objąwszy ją walczył energicznie o poprawę obyczajów, piętnując m. in. rozpowszechnione wówczas kazirodztwo. W związku z tym brał czynny udział w synodach w Orleanie, jeździł do św. Cezarego z Arles oraz do króla Childeberta, który bardzo go cenił. Zmarł 1 marca 550 r.

Przysłowie: "Na świętego Albina rzadka u ludzi mina, bo post się zaczyna"

Kolor: biały

Kamień: opal