Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 4 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Wywodzi się z języka greckiego. Greckie Christophóros to użyty w charakterze imienia własnego przymiotnik christophóros, spotykany w dwóch znaczeniach: 1) "przynoszący, rodzący Chrystusa" (jako przydawka do Betlejem), oraz 2) "noszący (w sobie), wyznający Chrystusa". Do Polski imię to przyszło wraz z chrześcijaństwem i przybrało w średniowieczu mnóstwo postaci, mieszając się niekiedy z innymi. Dla wielu języków europejskich, w tym także dla polskiego, źródłem była łacińska forma Christophorus (czasem też Chritopherus), przyjęta oczywiście z greki. Ta forma łacińska dała staropolskie imię Krzysztopor, pierwotnie na gruncie polskim zachował się związek z imieniem Chrystus, gdyż to ostatnie brzmiało Kryst, Krzyst i Krzyszt. Od formy pełnej tworzono liczne zdrobnienia: Krzystek, Krzystan, Krzysztan, Krzyszek, Krzysztak, Krzystak, które ze swej strony mieszały się ze zdrobnieniami od rodzimych imion Krzysław i Krzesław. Dalsze zmieszanie było wywołane przez pojawienie się u nas łacińskiego imienia Christinus, które w zasadzie brzmiało po polsku Krzysztyjan, Krystyjan. Forma Krzysztof ustaliła się w Polsce zapewne pod wpływem niemieckim, por. Kristof Fogel z 1402 r. obok Cristofero dieto Fogel z 1403 r. Z biegiem czasu imię Krzysztopor (od XVI w. Krzysztopór) zaczęto błędnie rozumieć jako połączenie wyrazów krzyż i topór, co było tym łatwiejsze, że stara wymowa Krzyst (Kryst) zastąpiona została przez nową (Chryst i wreszcie całkiem zlatynizowaną Chrystus), tak że imię własne Krzysztof straciło na polskim gruncie jakikolwiek związek z imieniem Chrystus, od którego przecież wzięło początek. Obecnie Krzysztof zarówno w swej postaci głównej, jak i w licznych zdrobnieniach (Krzyś, Krzysiek, Krzystek, Kryś itp.) jest chętnie używane. Nazwę Krzyżtopór nadał Krzysztof Ossoliński (brat kanclerza) swemu zamkowi w Ujeździe koło Sandomierza. Nad bramą umieścił wielki krzyż i swój herb "Topór".

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Krzysztof to osoba o zmiennym charakterze, raz jest spokojny, wesoły, z kolei innym razem wybuchowy i nerwowy. Lubi towarzystwo, przyjaciół i podróże. Pracowity, wytrwały, uparcie dąży do wyznaczonego przez siebie celu. Jest dobrym mężem, poprawnym ojcem i świetnym kochankiem. Uwielbia piękne kobiety. Krzysztof to człowiek niezależny, kochający naturę i przyrodę.

Patron: KRZYSZTOF MĘCZENNIK Historyczność osoby i męczeństwa jest dostatecznie poświadczona. W martyrologium rzymskim wspominany jest pod dniem 25 VII. Nie wiadomym jest geneza legendy o Krzysztofie, która w różnych wersjach szybko się rozprzestrzeniła. Bardziej pierwotna, znana przede wszystkim na Wschodzie, uważała Krzysztofa za człowieka dzikiego z plemienia kynocefalów (genus canineorum, psiogłowcy), albo olbrzyma z rodateli kananejskiego, który postanowił służyć istocie najmocniejszej. Zaciągnął się przeto do służby cesarskiej, potem służył diabłu, w końcu zaś ochrzczony przez pustelnika, oddał się na służbę Chrystusowi. Wtedy też zdobył ludzki wygląd i mowę. Za radą pustelnika osiadł nad rzeką i służył pielgrzymom. Znalazł się pomiędzy nimi nie rozpoznany przez Krzysztofa Chrystus, który mu przepowiedział męczeństwo. Poniósł je w czasie prześladowania Decjusza. Nie jest rzeczą wykluczoną, iż dominujący w niej motyw przenoszenia przez rzekę Chrystusa wziął się po prostu z samego imienia świętego. Jakkolwiek by było, powodzenie legendy było ogromne. Pod jej wpływem Krzysztof stał się jednym z "czternastu świętych wspomożycieli" i patronem wielu zawodów, a także przedmiotem licznych wierzeń ludowych i zwyczajów. Czcili go zwłaszcza przewoźnicy, tragarze, flisacy, pielgrzymi. Dzięki temu w epoce współczesnej stał się patronem kierowców, a jego wizerunek zdobi wiele pojazdów mechanicznych. W dawnych czasach był w ogólności opiekunem podróżujących. Jego wizerunek był w wielu kościołach, na wieżach obronnych, na bramach miejskich, nawet na domach, by wymienić przykładowo krakowskie Krzysztofory i herb Wilna. Spojrzenie na ten wizerunek chroniło od niebezpieczeństw w ciągu dnia.

Kolor: brunatny

Kamień: jaspis