Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 4 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to łacińskie imię utworzone od imienia boga wojny Marsa. W Polsce imię to znane jest od XII w. Występowało w formach: Marcin, Morcin, Mercin, Martyn, a także w skróceniach i spieszczeniach: Marcinek, Marcisz, Marsz, Mach, Marta, Masz, Mercisz, Marek, Martynko, Martynek. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Marciniec, Morciniec, Marcinowicz, Martynowicz, Marcinkowski, Marciszewski, Martynkowski, Marcinek, Morcinek, Martyszewski itp.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Marcin to mężczyzna o twórczym umyśle, jest dobrym organizatorem i zyskuje duży autorytet. Marcin jest oddany rodzinie, kocha swoją żonę i dba o wychowanie dzieci. Jest osobą skromną, raczej zamkniętą w sobie, ma ułożony charakter. Lubi spokój, dużo przebywa na łonie natury. Nie potrafi narzucać innym swojej woli. Chętnie udziela innym rad, a także wspomaga finansowo.

Patron: MARCIN Z TOURS Urodził się w 316 lub 317 roku w Panonii. Nie jest znane dokładnie miejsce urodzenia. Nauki pobierał w Ticinum (dziś Pawia w Lombardii). Mając lat 15 (331), wstąpił w szeregi armii i służył w gwardii cesarskiej. Wtedy to w Amiens rozegrała się słynna scena z biedakiem, któremu dał połowę swego płaszcza żołnierskiego. Mając lat osiemnaście, przyjął chrzest. W 356 r. opuścił w okolicach Wormacji armię, udał się do Poitiers i został uczniem św. Hilarego. Następnie wrócił do Panonii, gdzie skłonił do wiary swą matkę. Może udał się tam także z zaleceniem św. Hilarego, aby apostołować w Illyricum. Stosunki religijne, jakie tam zastał, były szczególnie zawikłane. Prym dzierżyli arianie. Doznawszy od nich niemałych przykrości, wrócił Marcin na Zachód. Na krótko zatrzymał się w Mediolanie, potem osiadł jako pustelnik na wysepce Gallinaria niedaleko Genui. W r. 360 udał się znów do Hilarego, który wrócił już z wygnania. Wkrótce potem (361) w Liguge założył klasztor, który dał początek życiu zakonnemu w Galii. W dziesięć lat później mimo sprzeciwu niektórych biskupów lud wybrał go biskupem Tours. Jego wszechstronna działalność przysporzyła mu wielu wrogów. Zmarł w Candes, wracając z wyprawy duszpasterskiej 8 listopada 397 r. Pochowano go w Tours dopiero trzy dni później, 11 listopada.

Przysłowie: "Jeśli na Marcina sucho, to Godi (Boże Narodzenie) z pluchą"

Kolor: niebieski

Kamień: turkus