Rodzaj: imię męskie
Wartość numerologiczna: 3 [wibracja liczby]
Pochodzenie:
Imię pochodzenia łacińskiego ?Marcus. Imię Marcus pochodzi od imienia boga wojny ?Marsa (Mart-icos). W krajach chrześcijańskich dobrze znane jako należące do jednego z ewangelistów, który używał go obok imienia hebrajskiego Jan. W Polsce imię poświadczone od 1228 roku w formie Marek. W średniowieczu imienia tego używały też kobiety. Forma żeńska, Marka, poświadczona jest w Polsce w r. 1263; dziś używane jest tylko w formie męskiej.
Znaczenie i charakterystyka imienia:
Marek to mężczyzna spokojny, skryty, lojalny i bardzo pracowity. Potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji i wyjść cało z każdej opresji, dzięki swojej pewności siebie. Posiada indywidualność twórczą, lubi sztuki piękne, ma szansę odnieść sukces literacki. Marek lubi wolność myśli i działania, nie cierpi, gdy ktoś narzuca mu swoje plany. Uwielbia przyrodę, smaczne potrawy, modne ubiory oraz wygody. Jest dobrym mężem, znakomitym ojcem oraz szanowanym obywatelem.
Patron: MAREK, EWANGELISTA W Nowym Testamencie występuje pod imieniem Marek lub Jan, lub pod tymi imionami zestawionymi razem: "Jan zwany Markiem". Występuje wówczas jako syn Marii, właścicielki jakiegoś jerozolimskiego domostwa, może samego wieczernika; w domu tym zbierała się chętnie pierwotna chrześcijańska gmina tego miasta. Gdy anioł wyzwolił księcia apostołów z Herodowego więzienia, Marek był zapewne jeszcze bardzo młody. Pracę apostolską rozpoczął pod kierunkiem swego kuzyna z pokolenia Lewi, Barnaby. Z nim właśnie towarzyszył Pawłowi z Jerozolimy do Antiochii, a następnie w pierwszej podróży misyjnej Apostoła narodów. Dotarł tylko do Perge w Pamfilii i stamtąd z nieznanych powodów wrócił do Jerozolimy. Wolno sądzić, że doszło do jakiegoś nieporozumienia, skoro bowiem wybierając się na następną wyprawę, Barnaba chciał go znów zabrać z sobą, Paweł stanowczo się temu sprzeciwił. Doszło wtedy do małego rozłamu i Barnaba z Markiem obrał własną drogę, udając się na Cypr, który był ojczyzną Barnaby (a więc może także i Marka). W jakieś dziesięć lat później odnajdujemy Marka w Rzymie. Tym razem jest w towarzystwie Pawła. Z tej i innych sygnalizowanych już wzmianek zdaje się wynikać, że Marek zadowalał się spełnianiem funkcji drugorzędnych i zadań skromniejszych. Spełniał je zapewne potem wobec Piotra, który zwał go "swoim synem". Zdaje się, że Marek był już wówczas dość szeroko znany wśród chrześcijan Wschodu, do których pisał książę apostołów. Ale co się stało z nim po śmierci Piotra? Pismo św. nie odpowiada na to pytanie. Wiadomości pochodzące z pism ojców apostolskich są tak fragmentaryczne i trudne do uszeregowania, a tradycja ustna, utrwalona na piśmie znacznie później, tak niejednolita, że dalsze losy Marka odtwarzać możemy jedynie w przypuszczeniach. Prawdopodobnie był pierwszym biskupem Aleksandrii, koniec życia spędził w Rzymie i że poniósł śmierć za Trajana. Jego relikwie miały być przeniesione do Wenecji. Wspominano go pod rozmaitymi datami. Ostateczna, która się utrwaliła, to data 25 kwietnia.
Przysłowie: "Poszedł Marek na jarmarek, kupił sobie oś, postawił ją pod stodołą, ukradł mu ją ktoś"
Kolor: pomarańczowy
Kamień: sodalit
|
|
