Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 9 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to zapożyczone z języka czeskiego dwuczłonowe imię słowiańskie, któremu odpowiadała polska forma Więcesław (Więcsław, Wiesław i Więcław). Imię Więcesław poświadczone jest w dokumentach od XII wieku w formach: Więcesław, Więcsław, Wiesław. Forma czeska upowszechniała się prawdopodobnie od czasów panowania Wacława II (1271-1305), który koronował się na króla polskiego, a nie bez wpływu było też to, że św. Wacław, patron katedry krakowskiej, był Czechem. Forma Wacław upowszechnia się najpierw wśród Piastów ¦ląskich. Imię występuje do dziś przede wszystkim w formie czeskiej. Polska forma jest bardzo rzadka i występuje w błędnych rekonstrukcjach Wieńczysław i Wiesław, powstałych dopiero w XIX wieku. Formy hipokorystyczne to Wacek, Wacuś, Wacio, Wach. W dawnej polszczyźnie wackiem nazywano woreczek na pieniądze, a rzemieślnika, który je wyrabiał, nazywano wackarzem.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Mężczyzna o imieniu Wacław jest pracowity, dobry i szlachetny. Uwielbia spokój i muzykę poważną. Kształci się muzycznie i ma szansę osiągnąć wysokie zaszczyty artystyczne. Posiada wybitny umysł, potrafi kierować losami nie tylko własnymi. W każdą pracę wkłada całe serce, dlatego przeważnie osiąga świetne wyniki.

Patron: ¦WIĘTY WACŁAW Jest to jedyny święty, lecz jego postać przedstawia się dość mgliście. Nie znamy daty urodzenia, ani gdzie się urodził. Nie wiemy więc, czemu to po śmierci jego ojca Wratysława (920) wychowywała go raczej babka, św. Ludmiła, nie zaś matka, Drahomira ze Stodor, która związała się silniej z jego bratem, Bolesławem, zabójcą i następcą Wacława. Nie znamy bliżej natury i rozwoju konfliktów wewnętrznych oraz ich związków z polityką wobec sąsiadów, które wypełniły jego krótkie rządy i które były zapewne tłem bratobójstwa. Nie potrafimy nawet z całą pewnością powiedzieć, czy rządy te zaczęły się tuż po śmierci ojca, czy też poprzedziła je regencja i jak ona przebiegała. Kształcił się ponoć i łacińskiego języka nauczył się w Budec. W czasach, w których był żywy w Czechach obrządek słowiański, stał się może zwolennikiem tendencji zachodnich i ugody z silnymi sąsiadami niemieckimi. Prawdopodobnie miał za sobą niektórych wielmożów czeskich, a przeciw sobie silną opozycję o tendencjach odśrodkowych i tradycyjno-pogańskich. Niewykluczone jednak, że chciano go usunąć przez wzgląd na słabość w rządzeniu, harmonizującą z przedstawieniami młodzieńca oddanego niemal wyłącznie bogomyślności i dziełom miłosierdzia. Są to jednak tylko hipotezy. Jedni zatem widzą w Wacławie tylko niezwykle pobożnego człowieka, inni dzielnego i władnego rycerza. W każdym razie śmierć Wacława, który zginął 28 września 929 lub 935 r., uważa się za męczeńską.

Przysłowie: "Na świętego Wacława w polu pustki, w domu sława"

Kolor: karmelowy

Kamień: karneol