Rodzaj: imię żeńskie

Wartość numerologiczna: 9 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Imię żeńskie utworzone od męskiego imienia Franciszek. W Polsce znane w XIX w. pod postaciami Frania, Franka. Obecnie rzadkie, choć zdarza się u starszego pokolenia. ¦więtych o tym imieniu jest bardzo wiele.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Franciszka to kobieta szlachetna, energiczna oraz wrażliwa na ludzką krzywdę. Wiele czasu poświęca innym ludziom, służy im radą, a także stara się pomagać finansowo tym, którzy znajdują się w trudnej sytuacji. Rodzina oraz dom są dla niej bardzo ważne, jednak mimo to zdarza się jej zaniedbywać je z powodu angażowania się w sprawy społeczne. Jest bardzo pracowita. Franciszka to dobra matka, kochająca i troszcząca się o dzieci.

Patron: FRANCISZKA RZYMIANKA Urodziła się w Wiecznym Mieście na początku 1384 r. w patrycjuszowskiej rodzinie Bussa de Leoni. Mając lat piętnaście, wydana została za Wawrzyńca di Ponziani, gwelfa, czynnego pośród niepokojów i walk tego czasu. W r. 1409 jego pałac zrujnowały oddziały Władysława, króla Neapolu, natomiast w r. 1413 musiał uchodzić z miasta, pozostawiając majątek i interesy swej młodej żonie. Pełna energii i zaradności, od najmłodszych lat przejawiała ona skłonności do umartwień i gorliwej troski o biednych i chorych. Zasłynęła z tej dobroczynności, zwłaszcza w czasie epidemii, która zniszczyła Rzym w latach 1413-1414. Jej przykład pociągnął do charytatywnej pracy inne rzymskie matrony. Porozumiawszy się ze sobą, utworzyły one w r. 1425 stowarzyszenie o zupełnie innym charakterze niż dotychczasowe zakony żeńskie. Nie żyły w klauzurze, trudniły się natomiast gorliwą działalnością charytatywną na zewnątrz. Ale nie odstępując zbytnio od dotychczasowych norm prawnych, afiliowały się jako oblatki do benedyktyńskiej kongregacji oliwetanów, ze względu zaś na swoją pierwszą siedzibę zwane były oblatkami z Tor de? Specchi. Franciszka dołączyła do nich, gdy straciwszy dzieci, w r. 1436 ponadto owdowiała. Nie przerwała teraz bynajmniej swej charytatywnej działalności. Równocześnie starała się wpłynąć uspokajająco na konflikty rozdzierające wówczas Kościół. O świętości Franciszki świadczą przede wszystkim czyny jej niestrudzonej miłości, ascezy i wyrzeczenia się siebie. Zmarła 9 marca 1440 roku.

Przysłowie: "Zachwala wdzięki swe Franciszka, Tak jak swój ogon chwali pliszka"

Kamień: