Rodzaj: imię żeńskie

Wartość numerologiczna: 5 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

To imię żeńskie pochodzi z rzymskiego nomen gentilicium Claudii. Nazwa rodu (gens Claudia) wywodzi się od nazwy miasta Clausus, skąd ród ten pochodził. Było to w Rzymie jedno z najstarszych i najczęstszych imion. W Polsce imię to spotykamy jedynie sporadycznie w formie Klaudia oraz w formie pochodnej Klaudyna.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Klaudia to osoba przyjazna, prawdomówna, o wielkim sercu. Jest wyrozumiała, bardzo wrażliwa na ludzką krzywdę. Ma w sobie mnóstwo miłości i chętnie pomaga innym ludziom. Fascynuje ją przyroda i piękne krajobrazy. W pracy jest sumienna i bardzo dokładna, lubi pracę zespołową. Klaudia jest trochę niepewna siebie.

Patron: KLAUDIA RZYMSKA ¦w. Paweł pisząc do Tymoteusza, wymienia ją razem z innym: chrześcijanami Rzymu i przekazuje adresatowi jej pozdrowienia. To właściwie wszystko, co o niej wiemy, a więc niewiele. Ponieważ jednak Marcjalis w swych epigramach pisał o zaślubinach pewnego Prudensa z Klaudią, a apostoł we wspomnianym liście również wymienił jakiegoś Prudensa, przypuszczają niektórzy iż zarówno Pawłowi, jak i Marcjalisowi, chodzi o te same postacie. Inni sądzą ponadto, że Klaudia była córką sprzymierzonego z Rzymem króla bretońskiego Kogidubusa (Karoktakusa?). Jeszcze inni dopatrują się w niej małżonki Poncjusza Piłata, którą jako Klaudię wymieniają pisma apokryficzne. Nie posiadamy jednak żadnych solidnych przesłanek do przyjęcia którejkolwiek z tych hipotez. Nie stwierdzono też jakichkolwiek oznak wczesnej czci oddawanej Klaudii. Jedynie angielskie martyrologium Wilsona wymienia ją pod dniem 7 sierpnia. Pod ta też datą mówią o niej bollandyści.

Kolor: biały

Kamień: opal