Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 6 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to imię pochodzenia łacińskiego. W literaturze występuje w formie Caesarius. Formalnie zostało ono utworzone od imienia Caesar za pomocą sufiksu -ius, który tworzył nomina gentilicia lub przymiotniki oznaczające przynależność i pochodzenie. Imię Caesar ma etymologię do dziś nie wyjaśnioną, W archaicznej łacinie słowem caesar określano dziecko urodzone w wyniku cesarskiego cięcia (sectio caesarea). W Polsce imię poświadczone jest w 1399 r. w formie Cezar, w 1478 jako nazwisko. Warto podkreślić, że bohaterem "Przedwiośnia" ? Stefana Żeromskiego jest Cezary Baryka. Występujące w tej powieści formy zdrobniałe, to Czaruś i Czarowniczek (ta ostatnia jako kontaminacja formy Czaruś i czarownik). Forma Cezary jest spolonizowaną formą łacińskiego Caesarius.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Osoba o tym imieniu jest pracowita, lubi pogłębiać wiedzę i ciągle się doskonali. Osiąga szybko sukces, dorabia się. Jest człowiekiem ambitnym i przedsiębiorczym. Jest stały w miłości. Troszczy się o edukację swoich dzieci. Poza tym jest nerwowy, impulsywny, ambitny i przedsiębiorczy.

Patron: CEZARY Z ARLES Urodził się w r. 470 lub 471 w okolicach Chalon-sur-Saône. W osiemnastym roku życia wstąpił do stanu duchownego. Wnet porzucił jednak strony ojczyste i udał się do słynnego klasztoru na Lerynie (Lérins), by zostać mnichem. Zbytnie surowości, którym zaczął się tam oddawać, nadszarpnęły jego siły i wówczas przełożeni wyprawili go do krewnych, których miał w Arles, dla poratowania zdrowia. Czas poświęcił teraz na dalsze studia, póki miejscowy biskup nie wyświęcił go na kapłana i nie powierzył jego pieczy klasztoru położonego na wysepce na Rodanie. Gdy w 503 r. zmarł biskup Eoniusz, Cezary mimo prób ucieczki wybrany został na jego następcę. W czasie swoich rządów biskupich podlegał kolejno trzem władzom, przy czym dwie pierwsze wizygocka Alaryka II oraz ostrogocka Teoderyka i jego następców były ariańskie. Toteż Cezary, z pochodzenia Burgundczyk, wydawać się im musiał podejrzany. Stąd jego podróże do Bordeaux (505) i Rawenny (513), podejmowane dla usprawiedliwienia się przed panującymi z czynionych mu zarzutów. Cezary wracał z nich z odzyskanym zaufaniem władców. Z Rawenny udał się również do Rzymu, gdzie uzyskał uznanie metropolitalnych , potem zaś także prymasowskich uprawnień swego biskupstwa. Cieszył się odtąd dużą powagą wśród episkopatu południowej Galii. Zmarł 27 sierpnia 543 r.

Kolor: purpurowy

Kamień: aleksandryt