Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 3 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Imię pochodzące z języka łacińskiego od słów bonum "dobro" i fatum ?"wróżka, los". Było to imię wróżebne i oznaczano nim człowieka "dobrej wróżby, dobrego losu". W dawnych tekstach łacińskich występuje to imię w formie Bonifatius (po grecku zapisywane jako Bonifatios). Dopiero w późniejszym piśmiennictwie łacińskim imię otrzymuje postać Bonifacius i bywa wtedy łączone z czasownikiem facio, facere ?"czynić, robić". W Polsce jest to imię niezbyt popularne.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Mężczyzna o tym imieniu, nie jest dobrym kierownikiem. Jest pracowity, słowny, punktualny, chodzi starannie ubrany. Potrafi szybko dostosować się do panujących warunków bytowania, lubi wszystko analizować. Ma doskonały słuch i często wybiera zawód muzyka. Wychowaniem dzieci nie zajmuje się. Daje przykład jak należy przejść przez życie.

Patron: BONIFACY, MĘCZENNIK Z TARSU Miał być sługą pewnej bogobojnej Rzymianki, która wysłała go do Tarsu, aby przywiózł stamtąd relikwie męczenników. W Cylicji rozpoznano go jednak jako chrześcijanina, a szalało właśnie prześladowanie wywołane dekretami Dioklecjana i Maksymiana. Toteż Bonifacy został uwięziony, potem zaś, po zniesieniu rozmaitych męczarni, ścięty. Słudzy, z którymi odbywał podróż, mieli jego ciało przetransportować do Rzymu, gdzie ich wspólna pani wybudowała ku czci Bonifacego kościół. To "piękne opowiadanie" nie ma jednak nic wspólnego z historią. Trudno jest nawet określić datę wydarzenia i jego pamiątki. Grecy uznawali za taką 19 XII i 15 VI. Na Zachodzie uznawana była data 14 V. W Polsce Bonifacy należy do "zimnych świętych".

Kolor: brunatny

Kamień: topaz