Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 5 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to teoforyczne imię pochodzenia greckiego, zawierające w członie pierwszym element theó- (theós) ?Bóg, a w drugim -dóros (dóron-dar) ?darowany, dany. Całość Theódóros można interpretować jako dar Boga. Polskim odpowiednikiem tego imienia może być Bożydar. Imię to jest znane w Polsce od czasów średniowiecznych. W średniowieczu imiona z pierwszym członem teo- (tak pochodzenia greckiego jak i germańskiego) przyjmowały postać: Czader, Cedro. Dzisiaj imię Teodor jest również używane. Formą spieszczoną jest Todek. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Teodorowicz, Teodorczyk, a za pośrednictwem ruskim Fiedor, Fedor, Chwedko, Chodźko, Chodkiewicz itp

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Teodor jest dobrym organizatorem i kierownikiem. W życiu kieruje się intuicją. Bywa wspaniałomyślny, często radzi innym ludziom i pomaga w potrzebie. Może odnieść sukces jako artysta. Teodor jest mężczyzną zagadkowym i ma uroczą powierzchowność. Sprawy rodziny oraz dzieci odsuwa na dalszy plan. Nie jest związany z ojczyzną i nie zna uczucia ? patriota.

Patron: TEODOR STUDYTA Urodził się około r. 759 w możnej rodzinie konstantynopolitańskiej, wielce zasłużonej około rozwoju życia mniszego i jego ideałów. Było już po pierwszym okresie walki z obrazoburstwem, gdy razem ze swym bratem Józefem wstąpił do słynnego klasztoru Sekkudion na górze Olimp. W siedem lat później (787 lub 788) Teodor został kapłanem. Gdy wobec wzrostu liczby postulantów Platon, złamany wiekiem, nie był już w stanie rządzić klasztorem, Teodor objął po nim godność opata (795). Ale już w roku następnym dla swej nieprzejednanej postawy w sprawie rozwodu cesarza Konstantyna IV naraził się władzy i patriarsze. Jego i mnichów skazano wówczas na wygnanie. Teodor spędził je w Tesalonice. Potem na krótki czas wrócił z mnichami do Sekkudion, ale niebawem znów musiał opuścić klasztor i szukać schronienia w stolicy. Wówczas to otrzymał zaproszenie (798), aby osiąść w dzielnicy Psamathia. Był równocześnie dzielnym wyznawcą i obrońcą prawowierności. Ledwo wrócił z jednego wygnania, a mężna postawa wobec laksyzmu patriarchy Nicefora I naraziła go na uwięzienie i zesłanie. W czasie drugiej fazy obrazoburstwa za Leona V wygnano go z kolei do Smyrny. Zmarł 11 listopada 826 r. na jednej z Wysp Książęcych (Kizil Adelar na Morzu Marmara).

Przysłowie: "Na świętego Teodora ścigaj krupy do chałupy"

Kolor: żółty

Kamień: amonit