Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 5 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to imię pochodzenia greckiego, od słowa gregórios ?gorliwy, czuwający. Imię to nosiło wielu papieży, np. Grzegorz I Wielki, Grzegorz XIII, twórca kalendarza gregoriańskiego. W Polsce imię występuje już w średniowieczu w formie Grzegorz (1311) i formach: Gryhory (1490), Hrehory (1473), Hryhory (1483). Nosił to imię arcybiskup lwowski Grzegorz z Sanoka, jeden z prekursorów Odrodzenia w Polsce; a w wieku Oświecenia ks. Grzegorz Piramowicz SI, sekretarz Towarzystwa dla Ksiąg Elementarnych. W XIX w. imię częste było wśród ludu. W wieku XX występuje też wśród inteligencji. Na ziemiach wschodnich (u unitów i prawosławnych) występuje to imię w formach: Hryhory, Hrehory i formie zdrobniałej Hryć. W Polsce zdrobnienia to Grześ, Grzesiek. Od tego imienia pochodzą także nazwiska: Grzegorzek, Grzegorczyk, Grzegorzewski, Grzesiak, Grześkowiak, Hrycek, Hryncewicz, Hryniewiecki. Z imieniem tym w Polsce wiąże się przysłowie: Na świętego Grzegorza pójdzie zima do morza.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

egorz to mężczyzna szlachetny, dobry, inteligentny i uczuciowy. Odnajduje się w każdej sytuacji i w każdym otoczeniu. Dzięki swojemu eleganckiemu, ale jednocześnie naturalnemu zachowaniu potrafi wyróżnić się wśród innych, jednak wcale mu na tym nie zależy. Lubi bogate życie, przyjęcia, dobre towarzystwo, potrafi się świetnie bawić. Uwielbia dalekie podróże. Grzegorz często popada w zależności materialne od innych ludzi. Nie zależy mu na życiu rodzinnym, żona i dzieci są dla niego raczej koniecznością. Lubi wolną miłość i pociągają go piękne kobiety, przez co dość często wpada w kłopoty.

Patron: Jego prawdziwe imię to Teodor. Urodził się około r. 213 w Neocezarei w Poncie, w rodzinie pogańskiej. Chrzest przyjął mając lat czternaście i wtedy to przybrał imię Grzegorz. Razem ze swoim bratem, Atenodorem, studiował retorykę, prawo i język łaciński. Dla pogłębienia studiów udał się do Bejrutu i wówczas to w Cezarei Palestyńskiej zetknął się z Orygenesem. Odczuwał wielką niechęć, by poddać się jego kierownictwu, ale mimo to został jego uczniem, później zaś ulegając urokowi wiedzy i wymowy tego nauczyciela, stał się jego entuzjastą. Po pięciu latach pobytu w szkole wielkiego mistrza wygłosił na jego cześć mowę, która zachowała się, podobnie jak dziękczynny list Orygenesa do Grzegorza. Po ukończeniu studiów został przez biskupa Fedyma z Amazji wyświęcony na biskupa Neocezarei, która wtedy była jeszcze miastem całkowicie pogańskim. Na tym stanowisku okazał niezwykłe zalety swego usposobienia. W czasie prześladowania chronił się z wiernymi w zalesionych obszarach górskich. Około r. 254 znosił z kolei najazdy Gotów, od których jego owczarnia ucierpiała niemało. Pośród tych przeciwności przejawił niezwykły hart ducha oraz wielkoduszność, równocześnie zaś zyskał sobie opinię cudotwórcy. Zmarł między 270 a 274 r. W martyrologiach wspominany jest 17 listopada.

Przysłowie: Na świętego Grzegorza szuka kawka łoża"

Kolor: zielony

Kamień: oliwin