Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 9 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Imię pochodzenia germańskiego o znaczeniu "śmiały w radzie" (kuoni ?|kueene| ?śmiały; rat ?rada). W Polsce imię notowane jest już w średniowieczu w formach: Konrad (1145), Kondrad (1454), Korrad (1207), Kundrad (1394), Kunrad (1302), Kunrod (1388), Kunard (1460). W XIX wieku popularność imienia wzrosła dzięki utworom Mickiewicza (Konrad Wallendrod, "Dziady"). Od imienia tego pochodzą nazwiska Kunratowicz, Konradowicz, Kondratowicz

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Konrad to człowiek nerwowy, impulsywny, ale też usłużny i dobry. Ma wysokie wykształcenie, lubi dzielić się swoją wiedzą z innymi, może być dobrym wykładowcą. Uparty, broni zaciekle swojego i rzadko się poddaje, nawet jeśli ktoś udowadnia mu, że nie ma racji. Jest twardym mężczyzną, który łatwo wpada w konflikty z innymi. Jako mąż jest niestały, jako ojciec surowy i wymagający, z kolei w roli gospodarza jest przykładny.

Patron: KONRAD Z PIACENZY Urodził się około roku 1290 jako syn możnej rodziny Confalonierich. W czasie polowania miał spowodować groźny pożar, o co posądzono, a następnie skazano na śmierć jakiegoś niewinnego człowieka. Konrad miał wówczas wyznać swą winę, wynagrodzić szkody, a następnie opuścić żonę i dom rodzinny, by udać się do odbycia pokuty do pewnego pustelnika-tercjarza franciszkańskiego. Stamtąd podążył pielgrzymim szlakiem do Rzymu, a następnie osiadł jako pustelnik w pobliżu miejscowości Noto na Sycylii. Zmarł tam 19 lutego 1351 roku.

Przysłowie: "Lepsza na Konrada głodnych wilków gromada niźli chłop w koszuli"

Kolor: szary

Kamień: hematyt