Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 6 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Chrześcijańskie imię greckie (Petros) pochodzące od rzeczownika pospolitego petra ?skala, opoka. Jest odpowiednikiem aramejskiego wyrazu kefas ?skala, opoka, użytego w funkcji przydomka. Należy do najwcześniejszych imion chrześcijańskich. W Polsce jest to bardzo popularne imię męskie od najwcześniejszych czasów. Znane są liczne formy pochodne: Pietruś, Pietrek, Piotrasz, Peszko, Pecho, Pietrzyk. Od imienia tego pochodzą nazwiska: Piotrowiak, Piotrowicz, Piotrowski, Pietrzak, Pietrzyk, Pietrkiewicz, Pietrzykowski, Pietras, Pietruszek, Pietraszko, Pietraszkiewicz, Pietracki, Pietrus, Pietrucha, Pietraszewicz, Pietruszewicz, Pietruszyński, Petrażycki, Petrulewicz, Piech, Piechowicz, Piechowski, Pietroń, Pietraszek, a także nazwy miejscowe, np. Piotrowice, Pietrzykowice, Piotrków itp.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Osoba nosząca imię Piotr jest dobra, ambitna, wrażliwa na krzywdę innych i ma wielkie serce. Piotr jest prostolinijny, zawsze z chęcią pomaga innym i oddaje się działalności charytatywnej. Ma wysokie wykształcenie humanistyczne, talent literacki i dobry słuch. Ma także zdolności kierownicze. Piotr bywa nerwowy i wybuchowy, przez co wdaje się w konflikty z innymi. Uwielbia młode kobiety, nie spieszy się jednak do zawarcia małżeństwa, sprawdza się jako ojciec. Lubi podróże i towarzystwo. Nie cierpi kłamstwa, obłudy i nieróbstwa. Piotr to wielki patriota.

Patron: PIOTR, APOSTOŁ Zwał się pierwotnie Szymonem (Symeonem). Był synem Jony z Betsajdy, a bratem Andrzeja. Obaj trudnili się rybołówstwem. W czasie swego ostatecznego powołania do grona uczniów Jezusa mieszkał w Kafarnaum. Dzięki swej rzutkości, impulsywności i usłużności rychło zaczął przewodzić gromadce uczniów i stał się ich rzecznikiem. Jezus uznał tę jego przodującą rolę, potem ją wyraźnie aprobował i wzmocnił, nadając mu nowe imię Kefasa-Opoki. Piotr wyróżniany był stale. Stał się więc świadkiem cudów o szczególnym znaczeniu, był obecny na Taborze, słyszał zapowiedź męki. Dopuszczony został potem do śledzenia cierpień w ogrójcu, a w końcu wyróżniony objawieniem Zmartwychwstałego i szczególnym dialogiem przekazanym nam przez św. Jana. Jego własne, równie pochopne co tchórzliwe, zachowanie się u bramy ogrójca oraz na podwórzu arcykapłana, zostało przez ten dialog anulowane. Piotr nadal zachował prerogatywę pierwszeństwa, które ukształtowało się niemal naturalnie, choć nie bez wyraźnego udziału Mistrza. Jest też zupełnie zrozumiałe, że po Wniebowstąpieniu Piotr bez sprzeciwu objął stanowisko naczelne i jako głowa maleńkiej społeczności przewodniczył w podejmowaniu decyzji i kierowaniu jej losami. Na Piotrze, który dla ludzi stojących z zewnątrz uchodził widocznie za przywódcę, skoncentrowało się pierwsze groźne prześladowanie kierowane przez Heroda Agrypę. Cudownie uwolniony z więzienia Piotr zmuszony był ujść z Jerozolimy. Wolno przypuszczać, że po krótkim pobycie w Antiochii (41-42) i równie krótkiej działalności w Azji Mniejszej Piotr zatrzymał się w Koryncie, a pod koniec 42 r. przybył do Rzymu. Po śmierci Heroda (44) wrócił do Jerozolimy i przebywał w niej do r. 49. Wówczas może po raz wtóry udał się do Antiochii i dopiero wtedy odbył zasadniczą rozmowę z Pawłem. Po r. 56 wyjechał z Antiochii do Rzymu, dokąd przybył za rządów Nerona (58). W dziewięć lat później, tzn. w r. 67 poniósł tam męczeńską śmierć na krzyżu. Wspomina się go razem z Pawłem 29 czerwca.

Przysłowie: Na święty Piotra Nolaski nie bierz w drogę z wódką flaszki

Kolor: pomarańczowy

Kamień: szafir