Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 1 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Jest to imię pochodzenia łacińskiego ?Remigius, genetycznie cognomen utworzone od słowa pospolitego remigium, -ii ? wiosło. Remigius to pierwotnie "człowiek wyrabiający wiosła". W języku polskim imię to otrzymało końcówkę -iusz, jak wiele zapożyczonych imion łacińskich na -ius, np. Wergiliusz (Vergilius), Owidiusz (Ovidius) itp. Pojawiło się ono dość późno ? dopiero w w. XVII i nigdy nie zyskało wielkiej popularności.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Remigiusz jest obłudny, często kłamie i jest niesłowny. Nigdy nie dotrzymuje danych obietnic. Lubi chwalić się swoimi kontaktami, zabiega o układy towarzyskie, pragnie bywać w eksponowanym środowisku. Początkowo udaje mu się to, jednak kiedy inni poznają jego prawdziwe oblicze, lekceważą go i odwracają się od niego. Remigiusz podoba się kobietom, jednak nie jest stały w miłości. Niechętnie zakłada rodzinę i nie potrafi zadbać o dzieci. Jest on człowiekiem dziwnym, o nie najlepszym charakterze.

Patron: REMIGIUSZ Z REIMS Urodził się około r. 436 w okolicy Laon, w gallo-romańskiej rodzinie o pewnym znaczeniu. Matką jego była ¦w. Cilinia, a bratem Pryncypiusz ze Soisson. Nie jedyne to zresztą węzły pokrewieństwa łączące go ze świętymi tych czasów. Wykształcenie, jakie otrzymał, zapewniło mu poważną pozycję wśród ówczesnego kleru i niezwykle wczesne, niezgodne z kanonami objęcie biskupstwa w Reims (458). Gdy na tron wstąpił Chlodwig I, Remigiusz złożył mu gratulacje i uszanowanie, zachęcając do współpracy z biskupami i poszanowania dóbr kościelnych. Największym jednak osiągnięciem Remigiusza był chrzest Chlodwiga, który odbył się na Boże Narodzenie 498 r. (496, 506?) Zmarł około 533 roku w Reims. Wspomina się go 1 października.

Kolor: morski

Kamień: szafir