Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 22 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Imię łacińskie pochodzące od imienia Juliusz (Julius), utworzone przy pomocy przyrostka -anus. Taki przyrostek dodawali do swego nomen gentilicium wyzwoleńcy i adoptowani. Utworzone w ten sposób cognomen dodawali z kolei do pełnego nazwiska pana lub adoptującego, który przyjmował ich do swego rodu. Znamy je jako imię cesarza Juliana Apostaty, prześladowcy chrześcijan. W Polsce imię niezbyt popularne. Częstsze staje się dopiero w XIX wieku, choć znane było już od średniowiecza. Poświadczone (w 1298 r.) w formie Julian, Ulijan (w r. 1403) i w żeńskiej formie Julijana (w 1265 r.). Obok imienia męskiego, obecnie używanego w formie zdrobniałej Julek, znane jest też imię żeńskie Juliana, częściej Julka. W związku ze wspólną etymologią imię Juliana bywa utożsamiane z imieniem Julia. ¦więtych o tym imieniu jest wielu.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Julian to mężczyzna szlachetny, wykształcony i bardzo pracowity. Lubi uporządkowane życie. Jest towarzyski, potrafi współdziałać z ludźmi, a także nimi zarządzać ponieważ ma talent organizatorski. Pragnie słyszeć pochlebstwa na temat swój i swojej rodziny. Uwielbia składać wizyty i sam też chętnie wydaje przyjęcia. Jest osobą dość rozrzutną, dlatego też często zdarza się, że ma kłopoty finansowe.

Patron: JULIAN GO¦CINNY (HOSPITATOR) Czczony w niektórych miejscach 29 stycznia lub 31 sierpnia. Nie jest też historycznie określone, jaki był początek tych lokalnych kultów, często zresztą mylących omawianą postać z innymi Julianami. Potrafimy co najwyżej śledzić z daleka wątki literackie, które poprzez Złotą Legendę popularyzowały naszego Juliana Gościnnego. Znawcy w opowiadaniu o nim dopatrują się pogłosów mitu o Edypie oraz legend o św. Krzysztofie i Eustachym. Podobno, jak Eustachy, namiętnie polował w puszczy i spotkał jelenia, który mu przepowiedział, że zabije rodziców. Przerażony Julian uciekł i założył własną rodzinę z dala od domu rodziców. Nie uniknął jednak przeznaczenia, bo kiedy znowu był na polowania, przybyli jego rodzice i położyli się w jego małżeńskim łożu, by odpocząć po trudach podróży. Tam ich po powrocie zastał, a nie poznawszy i rozgniewany rzekomą zdradą żony ? zabił. Gdy przekonał się o strasznej pomyłce, uszedł w obcy kraj, osiadł nad rzeką i tam pokutując, wspomagał w przeprawie podróżujących. Został dlatego uznany później przez lud za patrona pielgrzymów, podróżników itp., a opowiadanie o nim rozeszło się w wielu wersjach.

Przysłowie: "Julian jest jak wieczne dziecko, ciągle się chowa za mamy kiecką"

Kolor: morski

Kamień: opal