Rodzaj: imię żeńskie

Wartość numerologiczna: 7 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Imię to może być pochodzenia greckiego lub łacińskiego. Mianowicie grecki przymiotnik barbaros to "nie mówiący po grecku, niegrecki, niekulturalny", dosłownie "(mówiący) bar-bar". Jako określenie ludów innych przejęli to słowo od Greków Rzymianie. Użyte jako rzeczownik barbaros oznaczało każdego cudzoziemca (u Rzymian nie-Rzymian, u Greków nie-Greków); Barbara to po prostu "cudzoziemka". W charakterze imienia mamy poświadczoną łacińską formę męską Barbarus i żeńską Barbara. W Polsce Barbara pojawiła się w źródłach około połowy wieku XTV (1354); z końca XV wieku znamy też formę Barbora z dokumentu czeskiego Janusza, księcia oświęcimskiego i Zatorskiego. Ta właśnie forma musiała stać u podstawy popularnej na ¦ląsku Barbórki (nie Barburki), Zdrobniała forma Barbarka znana jest od 1445 roku. Dziś jest jednym z najpopularniejszych imion kobiecych, nadawanym także często ulubionym zwierzętom. Od spieszczonej formy Basia pochodzi nowa forma potoczna Baśka i nowsze spieszczenie typu Basieńka. O wzroście popularności imienia Barbara pod koniec XIX i na początku XX w. zadecydowało z pewnością imię jednej z bohaterek "Pana Wołodyjowskiego".

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Uczuciowa, lojalna i niezależna. Lubi nowe doświadczenia, toteż stara się dużo podróżować i czytać książki "o świecie". Bardzo uważa, aby nie krzywdzić ludzi. Jest dobrą przyjaciółką dla męża i troskliwą mamą dla dzieci. Barbara to kobieta pewna siebie, lubi wolność, ale pomimo tego pozwala się prowadzić przez silną rękę męską.

Patron: św. Barbara

Przysłowie: "Kto sieje tatarkę, ma żonę Barbarkę i krowami orze,nie pytaj, czy zdrów, ale czy żyjesz nieboże?"

Kolor: srebrny

Kamień: opal