Rodzaj: imię męskie

Wartość numerologiczna: 8 [wibracja liczby]

Pochodzenie:

Łac. Felix to jedno z najczęstszych rzymskich cognominów. Imię to nosili często wyzwoleńcy. Felix znaczy urodzajny, szczęśliwy. Było to imię męskie (nosiło je 3670 mężczyzn i ledwie 46 kobiet). Dla kobiet chętniej używano imienia Felicitas (uosobienie szczęścia, sama szczęśliwość) albo zdrobnienia Felicula. W Polsce imię to spotykamy już w 1202 roku. Czasami utożsamiano je z imieniem Felicjan, które u Rzymian było pochodnym cognomen od Felix, a także tłumaczono to na język polski : brzmiało wtedy Szczęsny (tak już w 1486 roku). Wydaje się , że ta forma była używana potocznie, natomiast Felix występował w kontekstach łacińskich. Z późniejszej historii Polski najlepiej znamy imię Szczęsny, ponieważ nosił je jeden z przywódców konfederacji targowickiej, Szczęsny Potocki. Może dlatego w XIX wieku imię to prawie wyszło z użycia, natomiast upowszechniło se imię Feliks. ¦więtych o tym imieniu jest niezliczona liczba, Bibliotheca Sanauium wylicza ich aż dziewięćdziesięciu.

Znaczenie i charakterystyka imienia:

Mężczyzna o imieniu Feliks jest często niestały i niesłowny, bywa także przewrażliwiony i roztrzepany przez co ma kłopoty z koordynowaniem swoich poczynań. Jest on osobą uczuciową. Feliks ma problemy z ludźmi, głównie z rodziną i przyjaciółmi. Żona i dzieci również przysparzają mu wielu kłopotów. Feliks ceni sobie wygodę, lubi dobrą kuchnię i przywiązuje dużą uwagę do swojego ubioru. Bardzo lubi podróże.

Patron: FELIKS Z NOLI Urodził się w Noli (Italia) i tam wcześnie wstąpił do stanu duchownego. Biskup Maksym wyświęcił go na kapłana tuż przed wybuchem prześladowania Decjusza. Biskup usunął się wówczas z miasta, cały zaś ciężar troski o owczarnię spadł na barki Feliksa. Wkrótce także on odczuł prześladowania. Wtrącony do więzienia, przeżył tam wiele niezwykłych przygód. Uszedłszy z niego podobnie jak ongiś Piotr Apostoł, ukrywał się następnie w wyschłej studni. Po ustaniu prześladowania wrócił do swoich. Ponieważ skonfiskowano mu ojcowiznę, pracą rąk własnych musiał zarabiać na życie. Zmarł 14 stycznia 260 r. Grób Feliksa w Cimitile pod Nolą stał się też rychło ośrodkiem ściągającym do siebie licznych pielgrzymów. Kult Feliksa był również żywy w Rzymie, gdzie skupił się w bazylice in Pincis. Ale to rozpowszechnienie się kultu św. Feliksa przyczyniło się również do pewnego zamieszania. Toteż Feliks z Noli wspominany był pod różnymi datami, np. 15 listopada czy 27 lipca.

Kolor: czarny

Kamień: kwarc dymny